Na kartach Ewangelii nie wypowiada nawet jednego słowa. Pozostaje w cieniu, a tak naprawdę robi najwięcej współpracując z Bożą wolą. To św. Józef, mąż Maryi i ziemski opiekun Jezusa, głowa Najświętszej Rodziny, patron Kościoła i niezwykły orędownik na trudne czasy. Tradycyjnie cały marzec jest jemu poświęcony, a główna uroczystość jest obchodzona 19 marca. W tym roku ze względu na to, iż 19 marca wypada w niedzielę, uroczystość została przeniesiona na poniedziałek – 20 marca.
Niezwykły człowiek? Oczywiście. Nie każdemu jest dane opiekować się dwoma największymi skarbami: Jezusem i Maryją, jednocześnie samemu pozostawać w cieniu. Życie Józefa z jednej strony piękne, wypełnione życiem rodzinnym i pracą zostaje naznaczone niepewnością.
Wielkopostny czas umartwienia i pokuty łączy się z rozważaniem Męki Zbawiciela. Do najstarszych praktyk pasyjnych należy nabożeństwo Drogi Krzyżowej. Jako pierwsi rozpropagowali je franciszkanie posługujący w Ziemi Świętej. Przemierzając kręte uliczki Jerozolimy zatrzymywali się przy miejscach naznaczonych cierpieniem Jezusa rozmyślając o kolejnych etapach Jego Męki. Długa i trudna podróż do Ziemi Świętej była dla wielu ludzi trudna, a często niemożliwa do odbycia. Z tego względu zaczęły powstawać tzw. Kalwarii, czyli odtworzenia miejsc świętych z Jerozolimy w topografii danego regionu. W Polsce, pierwsze dróżki kalwaryjskie powstały w XVII wieku w Kalwarii Zebrzydowskiej. Ich twórcą był Mikołaj Zebrzydowski. Do dziś pielgrzymi przybywają do tej podkrakowskiej miejscowości, aby śladem dawnych pątników przemierzać kolejne kaplice kalwaryjskie ulokowane wśród pagórków i lasów. W niedzielne popołudnia Wielkiego Postu w polskich kościołach rozbrzmiewa śpiew Gorzkich Żali.
Jak często ulegam złemu? Dlaczego się tak dzieje? Co z tym zrobić? Z tymi pytaniami spotykamy się często przy kratkach konfesjonału, ale także w naszych prywatnych rozważaniach i przemyśleniach. W XXI wieku też istnieje zło, grzech i szatan. Choć wydaje nam się to archaiczne, niejako wyciągnięte ze średniowiecza to niezależnie od okresu, czasu i miejsca zło ma jeden cel: oderwać nas od miłości Boga, ukazać coś wyraźnie lepszego od tego co otrzymujemy od Niego, jednak jest to tylko czasowe sprawianie pozoru. Szatan nie potrafi kochać człowieka prawdziwą miłością, która jest bezgraniczna i zdolna do poświęceń. Tak kocha tylko Bóg, który pomimo naszych ciągłych upadków przyjmuje nas z powrotem i za każdym razem powtarza: Kocham Cię. Kiedy Chrystus powoływał celnika Mateusza powiedział takie słowa: „Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników.”
Nikt nie ma wątpliwości, jak ważną rolę w życiu wierzącego pełni sakrament pokuty i pojednania. Choć ciągle do niego przystępujemy, co jest dobrą praktyką to nie zawsze po uzyskaniu rozgrzeszenia podejmujemy z masową walkę z grzechem, w który niestety bardzo łatwo popaść. O szczególnej roli spowiedzi bardzo dobitnie nauczał św. Jan Maria Vianney, patron proboszczów. „Dobra spowiedź – przywraca nam przyjaźń Boga i prawo do nieba; zła – pozbawia nas szczęścia wiecznego i wtrąca w otchłanie piekła” – pisał proboszcz z Ars. Francuski kapłan zachęcał do szczegółowego przygotowania się do spowiedzi, poprzedzonego modlitwą do Ducha Świętego. Wskazywał także na obecność tzw. grzechów ukrytych, o których być może nie mamy pojęcia. Przez ponad 40 lat, będąc proboszczem w Ars wyspowiadał ponad milion wiernych, którzy przybywali do niego nawet z odległych terenów. /M.S./